Dr hab. Grzegorz Mazurkiewicz

Dr hab. Grzegorz Mazurkiewicz pracuje w Instytucie Spraw Publicznych na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego od 2002 roku.

Doświadczenie zawodowe zdobywał w różnych instytucjach związanych z edukacją (Szkoły – szkoła podstawowa i liceum ogólnokształcące, Departament Edukacji Stanu Ohio, Uniwersytety Stanowe w Columbus i w Bowling Green w Ohio-USA, Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej).

Jest socjologiem (absolwentem Uniwersytetu Śląskiego), ukończył również studia z zakresu zarządzania oświatą na Ohio State University w USA.

Od roku 2009 jest koordynatorem i kierownikiem merytorycznym projektu Program Wzmocnienia Efektywności Systemu Nadzoru Pedagogicznego i Oceny Jakości Pracy Szkoły (prowadzonego w ramach III Priorytetu Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki przez Uniwersytet Jagielloński w partnerstwie z Ministerstwem Edukacji Narodowej, Ośrodkiem Rozwoju Edukacji i Erą Ewaluacji).
Wcześniej, w latach 1999-2006 kierował programem Szkoła Ucząca Się prowadzonym przez Centrum Edukacji Obywatelskiej.

W 2012 roku zakończył projekt badawczy „Przywództwo w zarządzaniu edukacyjnym: paradygmaty i praktyka w instytucjach edukacyjnych", w którym badał założenia dyrektorów szkół wobec edukacji i przywództwa.

W 2007 roku uczestniczył w projekcie badawczym dotyczącym uczenia się dorosłych finansowanym przez Komisję Europejską, a prowadzonym przez PLATO na Uniwersytecie w Leiden.
W latach 2006-2007 pełnił funkcję konsultanta w programie PHARE w Rumunii, gdzie odpowiadał za model rozwoju zawodowego nauczycieli i pracowników ośrodków doskonalenia.
W latach 2003-2004 prowadził indywidualny projekt badawczy Płeć w edukacji, zajmując się na mechanizmach tworzenia ról płciowych wśród nastolatków w szkołach.
W latach 2002-2003 był członkiem zespołu badawczego zajmującego się rolą instytucji centralnych w zarządzaniu edukacją w zdecentralizowanych systemach Europy Środkowej. 
Również w latach 2002-2003 prowadził indywidualny projekt badawczy dotyczący postaw nauczycieli wobec ich profesji finansowany przez Biuro Edukacji i Kultury Departamentu Stanu USA.

Dariusz Kortko

Dariusz Kortko to dziennikarz, od wielu lat związany z katowicką redakcją Gazety Wyborczej”.

Jest też współautorem kilku fascynujących i intrygujących reportaży książkowych – kilkukrotnie współpracował m.in. z Judytą Watołą (z którą napisał publikacje „Religa. Biografia najsłynniejszego polskiego kardiochirurga”, „Czerwona księżniczka”, „Na szczycie stromej góry. Opowieści o transplantacjach” oraz „Słodziutki. Biografia cukru”), pisał też z Krystyną Bochenek, Lidią Ostałowską i Marcinem Pietraszewskim.
Z tym ostatnim wydał bestsellerową biografię „Kukuczka. Opowieść o najsłynniejszym polskim himalaiście”.

Dariusz Kortko jest z wykształcenia politologiem – studia w tym zakresie ukończył na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Nieprzerwanie od 1991 roku pracuje w lokalnej, katowickiej redakcji „Gazety Wyborczej” jako dziennikarz, natomiast od 2004 roku jest sprawuje tam funkcję redaktora naczelnego. 

Dr nauk ekonomicznych Borys Budka

Dr nauk ekonomicznych Borys Budka ur. 11 marca 1978 w Czeladzi.

Polski prawnik, doktor nauk ekonomicznych, nauczyciel akademicki, samorządowiec i polityk, poseł na Sejm VII i VIII kadencji, w 2015 minister sprawiedliwości, od 2016 wiceprzewodniczący Platformy Obywatelskiej.

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego.
Odbył także aplikację radcowską, w 2007 rozpoczął praktykę zawodową jako radca prawny.

W 2011 na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach na podstawie rozprawy „Kwalifikacje pracownicze w stosunku pracy” uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych w zakresie ekonomii ze specjalnością w polityce zatrudnienia.

Od ukończenia studiów pracuje jako nauczyciel akademicki w Katedrze Prawa na Wydziale Finansów i Ubezpieczeń Akademii Ekonomicznej i po przekształceniu Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.

W 2002 z ramienia Platformy Obywatelskiej, w 2006 jako kandydat lokalnego komitetu i w 2010 ponownie z listy PO uzyskiwał mandat radnego Zabrza. Od 2002 do 2005 był wiceprzewodniczącym rady miejskiej, następnie przez rok pełnił funkcję jej przewodniczącego.

30 kwietnia 2015 premier Ewa Kopacz ogłosiła jego kandydaturę na stanowisko ministra sprawiedliwości w swoim rządzie. Stanowisko to objął 4 maja 2015.

W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję.
16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra.
26 lutego 2016 wybrany został na wiceprzewodniczącego PO.

Prof. dr hab. Bogdan Dolnicki

Prof. dr hab. Bogdan Dolnicki ur.5 sierpnia1956 w Zabrzu.

Polski prawnik, nauczyciel akademicki, profesornauk prawnych, radca prawny, profesor zwyczajny na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego (WPiA UŚ), członekCentralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, specjalista w zakresie prawa administracyjnego i prawa samorządu terytorialnego.

W 1979 ukończył studia na kierunku prawo na WPiA UŚ.

Na tym samym wydziale w 1985 na podstawie napisanej pod kierunkiem Karola Podgórskiego rozprawy pt. "Sprawność i demokratyzm w strukturze i działaniu polskiej administracji terenowej" uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych w zakresie prawa.
W 1994 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. "Nadzór nad samorządem terytorialnym Rada Wydziału Prawa i Administracji" UŚ nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych.

W 2000 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk prawnych. 

Został kierownikiem Katedry Prawa Samorządu Terytorialnego WPiA UŚ. Podjął wykłady w Beskidzkiej Wyższej Szkole Umiejętności w Żywcu i w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej.

W kadencji 2013–2016 był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w Sekcji I – Nauk Humanistycznych i Społecznych. W 2016 został ponownie wybrany w skład tego gremium na kadencję 2017–2020.

Prof. zw. dr hab. Bogdan Dolnickijest radcą prawnym od 1984 roku oraz doradcą podatkowym.
Kierowana przez niego Kancelaria zajmuje się kompleksową obsługą podmiotów gospodarczych (w tym zagranicznych lub z udziałem kapitału obcego), jak i klientów indywidualnych w zakresie:rozwiązywania problemów w drodze negocjacji i mediacji, konstruowania umów, reprezentacji Klientów w sprawach sądowych i pozasądowych, prawa pracy, doradztwa podatkowego, doradztwa organizacyjnego.

Prof. dr hab. Bogdan Dolnicki od 2008 roku jest koordynatorem zespołu obsługującego Miasto Zabrze.

Dr n. med. Jan Głowacki

Dr n. med. Jan Głowacki, ur. w 1958 r. 

W latach 1974-1977 był uczniem II Liceum Ogólnokształcącego w Zabrzu (klasa matematyczno-fizyczna).

Studia w Śląskiej Akademii Medycznej na Wydziale Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu ukończył w 1983 roku. Z uczelnią jest związany do dnia dzisiejszego – pracuje i prowadzi zajęcia ze studentami z zakresu radiologii lekarskiej.
Nosi tytuł doktora nauk medycznych.

Od 2006 roku prowadzi również  Pracownię Tomografii Komputerowej w Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu.

Jest autorem lub współautorem wielu publikacji naukowych w polskich i zagranicznych czasopismach medycznych, a także kilku rozdziałów w książkach medycznych.
Uczestniczył jako prelegent i wykładowca w wielu  polskich i zagranicznych sympozjach i zjazdach naukowych.

Do  zainteresowań medycznych dr. n. med. Jana Głowackiego szczególnie należy  układ sercowo-naczyniowy w tomografii komputerowej, w tym wady wrodzone serca i dużych naczyń u dzieci.

Zainteresowaniem pozanaukowym jest sport, a w szczególności narciarstwo.

Dr n. med. Roman Przybylski

Dr n. med. Roman Przybylski ur.  1959 r. 

W latach 1975-1978  był uczniem II Liceum Ogólnokształcącego  w Zabrzu  (klasa biologiczno-chemiczna).

Studia w Śląskiej Akademii Medycznej na Wydziale Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu ukończył w 1984 roku.
Zdobył tytuł  doktora nauk medycznych.

Jest specjalistą z zakresu kardiochirurgii.
Oprócz wielu skomplikowanych zabiegów kardiochirurgicznych przeprowadza również transplantacje serca. Jest autorem kilku nowatorskich zabiegów na otwartym sercu.

Jest również autorem lub współautorem wielu publikacji naukowych w polskich i zagranicznych czasopismach medycznych, a także rozdziałów w książkach medycznych. Uczestnik  wielu sympozjów i zjazdów naukowych  w Polsce i za granicą.

Jest uznanym, nie tylko w Polsce, autorytetem z dziedziny kardiochirurgii.

Od samego początku kariery zawodowej związany był z  Śląskim Centrum Chorób Serca, będąc jednym z najbliższych współpracowników Profesora Zbigniewa Religi.   

Ostatnio podjął pracę w Krakowie w szpitalu im. Jana Pawła II na oddziale kardiochirurgii.

Prof. dr hab. n. med. Krzysztof Strojek

Prof. dr hab. n. med. Krzysztof Strojek ur. w 1958 r. 

W latach 1974-1977 był uczniem II Liceum Ogólnokształcącego  w Zabrzu  (klasa matematyczno-fizyczna).

Studia w Śląskiej Akademii Medycznej na Wydziale Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu ukończył w 1983 roku. Z uczelnią jest związany do dnia dzisiejszego - nosi tytuł  profesora nauk medycznych.

Uznany specjalista z zakresu diabetologii. Od kilku lat jest Specjalistą Krajowym w tej dziedzinie.

Jest autorem lub współautorem wielu publikacji naukowych w polskich i zagranicznych czasopismach medycznych, a także rozdziałów w książkach medycznych.
Uczestniczył i organizował wiele sympozjów i zjazdów naukowych w Polsce i za granicą.

Jest uznanym, nie tylko w Polsce, autorytetem w dziedzinie diabetologii.  

Obecnie pełni funkcję Ordynatora Oddziału Diabetologicznego w Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu.
Jest  także  zaangażowany w pracę na Uczelni.

Prof. zw. dr hab. inż. arch. Wojciech Bonenberg

Prof. zw. dr hab. inż. arch. Wojciech Bonenberg - (ur. 1950), urbanista, profesor zwyczajny Politechniki Poznańskiej, członek Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (PAN), Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP), Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP) i Wielkopolskiej Izby Architektów oraz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

W 1973 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. Następnie rozpoczął pracę w Biurze Projektów „Mostostal” Zabrze, gdzie pracował do 1990 roku. Jednocześnie pracował jako nauczyciel akademicki na Politechnice Śląskiej, a następnie w Politechnice Poznańskiej i Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.

W okresie działalności dydaktycznej pełnił wiele funkcji, m.in. kierownika Zakładu Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji, dyrektora Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego oraz dziekana Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej.

30 czerwca 2003 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

Autor ponad 100 realizacji z zakresu architektury użyteczności publicznej, architektury przemysłowej i mieszkaniowej, w tym wielu wyróżnionych i nagrodzonych.
Do jego największych realizacji zalicza się transeuropejskie terminale: Terminal Świecko – Frankfurt nad Odrą, Terminal Koroszczyn – Terespol na trasie Moskwa – Paryż, oraz Terminal Olszyna – Forst na trasie Kijów–Wrocław–Strasburg.

Brał udział w wielu konkursach architektonicznych w kraju i za granicą, oraz wykonał kilkanaście projektów realizowanych z funduszy europejskich (PHARE).

Promotor ponad 60 prac dyplomowych w zakresie architektury, a także promotor i recenzent 10 prac doktorskich i habilitacyjnych.

Członek Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (PAN), Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP), Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP) i Wielkopolskiej Izby Architektów oraz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

Dr hab. inż. arch. Teresa Bardzińska-Bonenberg

Dr hab. inż. arch. Teresa Bardzińska-Bonenberg Profesor Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. W latach 1966 – 1973 studiowała na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
Podczas studiów odbyła roczny staż projektowy w Wielkiej Brytanii, w firmie projektowej GRM Kennedy & Partners w Edinburghu.

Po zakończeniu studiów podjęła pracę w Biurze Projektów “Mostostal” w Zabrzu i w tym samym roku rozpoczęła pracę a następnie obroniła doktorat w Politechnice Śląskiej w Gliwicach.
Uzyskała habilitację z problematyki rewitalizacji miast w na Politechnice Wrocławskiej.

Pracowała jako architekt w Biurze Projektów Przemysłowych Mostostal i w Wojewódzkim Biurze Projektów w Zabrzu. W tym czasie dorobek projektowy obejmował przede wszystkim modernizacje i rozbudowy architektury mieszkaniowej na Górnym Śląsku. Praktyka projektowa w zakresie modernizacji i rewitalizacji miast GOP zaowocowała opracowaniami naukowymi, będącymi z dużej mierze syntezą praktycznych doświadczeń urbanistycznych i architektonicznych.

W 1989 roku podjęła pracę w Politechnice Poznańskiej, gdzie kierowała Zakładem Historii Architektury i Urbanistyki.

Autorka szeregu prac z zakresu teorii i historii architektury i urbanistyki, zagadnień percepcji środowiska architektonicznego oraz krytyki architektonicznej.

Na polu dydaktyki jest inicjatorem dostosowania programu i metod nauczania historii architektury i urbanistyki do obowiązujących na europejskich uczelniach standardów. Zakład kierowany przez dr hab. inż. arch. Teresę Bardzińską-Bonenberg aktywnie uczestniczył w grantach badawczych finansowanych przez Ministerstwo Nauki.
Prace projektowe tego okresu to zarówno projekty wielkokubaturowych budynków jak modernizacje i adaptacje starej tkanki architektonicznej dla współczesnych potrzeb.

Od 2003 roku dr hab. inż. arch. Teresa Bardzińska-Bonenberg jest zatrudniona na stanowisku Profesora Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, gdzie prowadzi przedmioty z zakresu Historii Architektury i Urbanistyki na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa.

Justyna Pawlak - producent filmowy

Justyna Pawlak -  producent filmowy - absolwentka Wydziału Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz Akademii Filmowej w Krakowie. 

Doświadczenie zawodowe zdobyła pracując kolejno na wszystkich szczeblach pionu produkcyjnego przy licznych filmach fabularnych, telewizyjnych oraz reklamowych. 

Wpływ na całokształt artystyczny:

Producent

2018 MY NAME IS SARA
2016 KAPRYS LOSU Serial fabularny
2015 POWIEDZ TAK! Serial fabularny
2009 I PÓŁ Film fabularny – telewizyjny
2008 – 2009 39 I PÓŁ Serial fabularny

Producent liniowy

2018 THE COLDEST GAME Film
2016 DARK CRIMES Film fabularny

Dystrybucja

2017 SZTUKA KOCHANIA Film fabularny

Czołówka

2016 KAPRYS LOSU Serial fabularny

Kierownictwo postprodukcji

2014 SECRET SHARER Film fabularny

Producent towarzyszący

2009 GET LOW Film fabularny

Producent wykonawczy

2008 CARMO Film fabularny

Koproducent

2007 HANIA Film fabularny
2007 NIGHTWATCHING Film fabularny
2006 POD POWIERZCHNIĄ Film fabularny

Kierownictwo planu

2005 MISTRZ Film fabularny
2005 YOUR NAME IS JUSTINE Film fabularny
2000 TRZY LATA Z TYSIĄCA
2000 WIELKIE RZECZY Film fabularny – telewizyjny
2000 WIELKIE RZECZY Film fabularny – telewizyjny
1999 – 2018 NA DOBRE I NA ZŁE Serial fabularny Kierownictwo planu (odcinki: 1-5)
1999 EGZEKUTOR Film fabularny
1999 TYDZIEŃ Z ŻYCIA MĘŻCZYZNY Film fabularny

Koordynacja produkcyjna

2005 NINAS RESA Film fabularny

Asystent reżysera

2005 YOUR NAME IS JUSTINE Film fabularny

Asystent koordynatora produkcji

2005 MUNICH Film fabularny

Kierownictwo produkcji II

2002 LIBRE CIRCULATION Film fabularny – telewizyjny
2000 – 2001 PRZEPROWADZKI Serial fabularny
1999 EGZEKUTOR Film fabularny Kierownictwo planu

Obsada aktorska

2001 PRZEPROWADZKI Serial fabularny

Współpraca produkcyjna

1999 NA PLEBANII W WYSZKOWIE 1920 Film dokumentalny – fabularyzowany
1998 BILLBOARD Film fabularny
1997 CZAS ZDRADY Film fabularny – telewizyjny

Kierownictwo produkcji

1998 HISTORIA Spektakl telewizyjny
1998 JESTEM MORDERCĄ... Film dokumentalny

Organizacja produkcji

1998 U PANA BOGA ZA PIECEM Film fabularny

Obecnie producent filmu THE COLDEST GAME (Tytuł polski: ZIMNA GRA) Produkcja: Polska, Niemcy, 2018

Dr n. med. Włodzimierz Pokrzywnicki

Dr n. med. Włodzimierz Pokrzywnicki studia medyczne odbył na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu w latach 1974-80.
W 1980 roku rozpoczął pracę w Klinice Chorób Wewnętrznych i Zawodowych w Zabrzu.
W 1983 roku zdał egzamin na I stopień, a w 1986 roku na II stopień specjalizacji w zakresie chorób wewnętrznych.

W 1981 roku odbył indywidualny kurs w zakresie endoskopii przewodu pokarmowego pod kierunkiem prof. dr hab. n. med. K. Gibińskiego w Klinice Gastroenterologii w Katowicach. Od tego roku rozpoczął samodzielne wykonywanie badań endoskopowych, a następnie kierował Pracownią Endoskopii Gastroenterologiocznej Kliniki Chorób Wewnętrznych i Zawodowych.

W 1990 roku odbył przeszkolenie w zakresie diagnostyki ultrasonograficznej narządów jamy brzusznej. W 1991 i 1994 roku odbył kursy doszkalające w zakresie endoskopii zabiegowej organizowane przez Europejskie Towarzystwo Endoskopii Gastroenterologicznej i Polskie Towarzystwo Gastroenterologii.
Oprócz rutynowych zabiegów panendoskopowych wykonuje endoskopowe polipektomie górnego i dolnego odcinka przewodu pokarmowego.
W czasie pracy w Klinice Chorób Wewnętrznych i Zawodowych wykonał około 15000 panendoskopii, 3500 rekto i sigmoidoskopii oraz 400 zabiegów endoskopowej polipektomii.

Oprócz działalności klinicznej był odpowiedzialny za sprawy dydaktyki, koordynując najpierw zajęcia ze studentami stomatologii, a następnie Wydziału Lekarskiego.
Jest członkiem Polskiego Tow. Lekarskiego, Polskiego Tow. Gastroenterologii, Grupy Endoskopowej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego, Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego, Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego i Towarzystwa Internistów Polskich. Nieustannie pogłębia swoją wiedzę fachową.

Legitymuje się znacznym dorobkiem naukowym. Jest autorem i współautorem 31 opublikowanych prac naukowych. Jest także autorem 18 doniesień zjazdowych.

Jest wszechstronnym specjalistą internistą i gastroenterologiem oraz wykazuje zdolności organizacyjne i umiejętności kierowania zespołem. Od 1995 roku dr Pokrzywnicki pełni funkcję Ordynatora Oddziału Wewnętrznego Szpitala Rejonowego w Zabrzu i nadal ściśle współpracuje z Kliniką, zwłaszcza w zakresie opieki nad chorymi gastroenterologicznymi.

Dr inż. Karolina Nurzyńska

Dr inż. Karolina Nurzyńska ukończyła Informatykę na Politechnice Śląskiej w Gliwicach,  gdzie obroniła także doktorat z grafiki komputerowej. Uczyła się również grafiki w Nottingham Trent University.

Doświadczenie zawodowe: Politechnika Śląska, Główny Instytut Górnictwa (GIG), Kanazawa University Japonia.
Obecnie pełni funkcję adiunkta na Wydziale Informatyki Politechniki Śląskiej.

Obszar zainteresowań badawczych: przetwarzanie obrazów, wizja komputerowa, grafika komputerowa, systemy automatycznego rozpoznawania twarzy.

Jest autorką i współautorką wielu artykułów i publikacji, programów oraz projektów ze swojej dziedziny,
m.in. na temat wykorzystania grafiki komputerowej w nauce czy medycynie:

Projekty:
Zautomatyzowana ocena aktywności stawowej zapalenia błony śluzowej stawu biodrowego z badań ultrasonograficznych i dopplerowskich z wykorzystaniem metod przetwarzania obrazu i uczenia maszynowego.

Artykuły:
CAS: Cell Annotation Software - Badania nad tkanką neuronową nigdy nie były tak przejrzyste. Rozpoznawanie wrażliwości na uśmiech przy użyciu funkcji LBP do przetwarzania sekwencji obrazu. Analiza korelacji parametrów kształtu dla charakterystyki śródbłonka.

Dr hab. n.med. Zbigniew Nawrat, Profesor IPS

Dr hab. n.med. Zbigniew Nawrat, Profesor IPS jest wizjonerem zaangażowanym w kreowanie współczesnej medycyny. 

Obecnie propaguje ideę tele-akcji, zgodnie z którą aktywność człowieka może być realizowana za pomocą robotów. Fizyk teoretyk z wykształcenia (ukończył Uniwersytet Śląski w 1984 r.),  całe swoje życie zawodowe związał z medycyną (doktorat na śląskiej Akademii Medycznej w 1997 r. z tematyki sztucznego serca, habilitacja 2013 Śląski Uniwersytet Medyczny SUM z zakresu robotyki chirurgicznej). Jest profesorem Instytutu Protez Serca FRK. Karierę akademicką rozpoczął w Katedrze Biofizyki SUM.

Jest autorem pionierskich prac badawczych w dziedzinie sztucznych narządów oraz robotyki medycznej. Zaprojektowane przez niego komory wspomagania serca POLVAD zostały wdrożone klinicznie przez zespół prof. Zbigniewa Religii w 1993 r. Jest ojcem robota kardiochirurgicznego Robin Heart. Wprowadził i rozwija z zespołem medyczne zastosowania technologii wirtualnej przestrzeni oraz metody symulacji operacji chirurgicznych.
 
Pracuje w Śląskim Uniwersytecie Medycznym (Katedra Kardiochirurgii i Transplantologii), gdzie prowadzi jedyne w Polsce zajęcia ze studentami z przedmiotu sztuczne narządy oraz w Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii - stworzył Pracownię Biocybernetyki i obecnie kieruje Instytutem Protez Serca. Jest członkiem Sekcji Biomechaniki oraz Sekcji Biomateriałów PAN. 

Znany jest jako twórca i organizator wielu odbywających się cyklicznie od wielu lat konferencji i warsztatów, takich jak np. BioMedTech Silesia, Roboty Medyczne, Warsztaty Chirurgiczne.
Organizuje również spotkania o bardziej otwartym charakterze, jak e-enjoy ICT Quality Forum oraz KONFRONTACJE, Konfrontacje Medycyna i Sztuka MA. Inicjator przedsięwzięcia budowy Centrum BioMedTech Silesia (2007r.).

Zbigniew Nawrat jest autorem i współautorem wielu książek oraz ponad 300 publikacji. Jest również uznanym popularyzatorem nauki, współautorem 9 patentów dotyczących robotów medycznych, 4 wzorów użytkowych, 6 zgłoszeń patentowych. To w znacznej mierze dzięki jego aktywności Polska jest krajem o dużych możliwościach i aspiracjach w zakresie robotyki medycznej.

Jest założycielem i obecnie prezydentem Międzynarodowego Stowarzyszenia na Rzecz Robotyki Medycznej oraz redaktorem czasopisma Medical Robotics Reports.
Obecnie: adiunkt w Katedrze Kardiochirurgii i Transplantologii ŚUM, a także dyrektor Instytutu Protez Serca Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii im. prof. Zbigniewa Religi.

W wolnym czasie poeta, kompozytor, muzyk, żeglarz. Mieszka i pracuje w Zabrzu (Śląsk), gdzie urodził się w 1960 r.

Dr. Iwa Kruczkowska – Król

Iwa Kruczkowska – Król - zbsolwentka Krakowskiej ASP dyplom w 2004r. z malarstwa sztalugowego w pracowni Prof. Jacka Waltosia z aneksem z tkaniny unikatowej u Prof. Lilli Kulki.
Dyplom z specjalności scenografia pod kierunkiem Prof. Krystyny Zachwatowicz – Wajda w 2004 r . W latach 2011- 2012 Studia Podyplomowe na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
W 2017 roku uzyskała tytuł doktora sztuk pięknych na ASP w Krakowie.

Brała udział w wielu wystawach oraz pobytach rezydencjalnych (w Japonii, USA, Francji, Niemczech, Irlandii, Włoszech, Rosji, Ukrainie, Bułgarii, Litwie, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Holandii, Indiach)

Zajmuje się malarstwem, scenografią i tkaniną unikatową. 

Ważniejsze nagrody:

2018 – wyróżnienie podczas II Przeglądu Sztuki Współczesnej „ Nowa Awangarda” Galeria „Szyb Wilson” Katowice.
2014 – nagroda główna „Złota Rama” podczas wystawy „ Mały Format” galeria Tomasza 22, Kraków.
2014 - wyróżnienie podczas „Triennale Malarstwa „Animalis”, galeria MM Chorzów.
2011 - wyróżnienie przyznane przez redakcję „Gazety Wyborczej” ( Katowice) podczas biennale malarstwa „ Bielska Jesień”, galeria BWA Bielsko – Biała.
2011 - wyróżnienie kwartalnika „ Exit” podczas Biennale Malarstwa „ Bielska Jesień” galeria BWA Bielsko – Biała.
2010 – nagroda podczas II Triennale Malarstwa Współczesnego „ Jesienne Konfrontacje” BWA Rzeszów.
2009 - III nagroda Ogólnopolskim Konkursie Malarskim „ Obrazy Muzyką Malowane” Pałac Sztuki w Krakowie.
2007 - wyróżnienie podczas Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego „ Pastelowe Miasto” Zamek Sułkowskich Bielsko Biała.
2006 - Stypendium Twórcze Marszałka Województwa Śląskiego.
2006 – Stypendium Twórcze Miasta Krakowa..
2005 - wyróżnienie podczas wystawy „ Mały Format” ZPAP Kraków.

Prace w zbiorach:

W kolekcjach prywatnych krajowych i zagranicznych oraz w kolekcjach:

Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „ Manggha” w Krakowie, Galerii Bielskiej BWA, Muzeum na Zamku Sułkowskich w Bielsku Białej, Muzeum Rzemiosła w Krośnie, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, kolekcji fundacji im I. Paderewskiego w Krakowie, Kolekcji Soleil de l’Est w Orleanie we Francji i MiM - Museum in Motion San Pietro in Cerro (Piacenza) - Włochy.

Prof. zw. dr hab. n. med. Krystyn Andrzej Sosada

Prof. zw. dr hab. n. med. Krystyn Andrzej Sosada pełni funkcję Kierownika Katedry i Zakładu Medycyny Ratunkowej Wydziału Lekarskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach oraz Kierownika Oddziału Chirurgii Małoinwazyjnej, Metabolicznej, Plastycznej i Rekonstrukcyjnej Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 5 w Sosnowcu. 

Przyczynił się on do rozwoju ratownictwa medycznego oraz rozwoju zawodu ratownika w Polsce, za co otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia. 

Posiada odznaczenia tj: Medal Komisji Edukacji Narodowej (2001), Srebrny Krzyż Zasługi (2004), Złoty Krzyż Zasługi (2013), Złoty Medal Za Długoletnią Służbę (2011), Złota Odznaka Zasłużony dla Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego w Katowicach(2008), Złota Odznaka Śląskiej Izby Lekarskiej Zasłużony dla Lekarzy(2009), Złota Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Śląskiego (2018).

Wyróżnienia:
-  Indywidualna nagroda Ministra Zdrowia za zorganizowanie pierwszego w kraju kierunku studiów licencjackich z ratownictwa medycznego i opracowanie pełnoprofilowego programu studiów ratownictwa medycznego (2001),
- Dyplom uznania za szczególne zaangażowanie, profesjonalizm i owocną współpracę przy wdrażaniu i realizacji projektu Wsparcie systemu ratownictwa medycznego poprzez kształcenie zawodowe lekarzy, ratowników medycznych i dyspozytorów medycznych nadany przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego w Warszawie (2015),
- Wyróżnienie PRO OMNIUM BONO w uznaniu za wieloletnie zaangażowanie w rozwój ratownictwa medycznego oraz podejmowanie i wspieranie działań szerzących i rozwijających zawód ratownika medycznego w Polsce - Polska Rada Ratowników Medycznych 2012 (certyfikat nr 001),
- Podziękowanie Wojewody Śląskiego za zorganizowanie VII Międzynarodowej Konferencji Chirurgii Metabolicznej i Bariatrycznej w Zabrzu (2015),
- Wyróżnienie Ministra Zdrowia za zaangażowanie w organizację VII i X Międzynarodowych   Zimowych Mistrzostw w Ratownictwie Medycznym w Bielsko-Biała (2012 i 2015),
- Wielokrotnie otrzymał nagrody organizacyjne, dydaktyczne i naukowe I, II i III stopnia Rektora SUM.

Prof. dr hab. Katarzyna Skowronek

Prof. dr hab. Katarzyna Skowronek w 1991r. ukończyła Instytut Filologii Polskiej na  Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1998r. uzyskała stopień doktora, a w 2007 zrobiła habilitację w Instytucie Języka Polskiego PAN w Krakowie, gdzie rozpoczęła swoją karierę naukową.

W roku akademickim 2007/2008 pracowała jako profesor nadzwyczajny w Instytucie Humanistycznym Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie, a potem na Wydziale Humanistycznym AGH w Krakowie. Od października 2012r. pełni funkcję prodziekana ds. kształcenia i studentów, Wydział Humanistyczny AGH w Krakowie. Wykładała także w seminarium duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie (2004-2007), Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ.

Jest członkiem kilku towarzystw naukowych m.in. Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego , Międzynarodowej Komisji Onomastyki Słowiańskiej, Międzynarodowej Komisji Języka Religijnego.
Posiada bogaty dorobek naukowy. Jest autorką licznych publikacji naukowych, książek, artykułów, recenzji, referatów.

Jest redaktorem naukowym monografii naukowych. Jest promotorem i recenzentem prac naukowych, współorganizatorem konferencji naukowych, sesji tematycznych. Prowadzi działalność popularyzatorską. Była członkiem redakcji czasopism tj. Onomastyka i Studia Humanistyczne AGH, oraz serii wydawniczej Idee i Myśliciele.  

Adam Dawid Szostkiewicz

Adam Dawid Szostkiewicz ur. 22 czerwca 1952 w Częstochowie – polski dziennikarz, tłumacz i publicysta, działacz opozycji w okresie PRL, członek Rady Języka Polskiego, Polskiego Oddziału PEN Clubu oraz Stowarzyszenia Autorów ZAIKS.

Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, którą ukończył w 1978.
W 1980 pracował jako nauczyciel w liceum I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu.

Został działaczem Klubu Inteligencji Katolickiej oraz rzecznikiem prasowym krakowskiego Komitetu Obywatelskiego.
Do 1995 był członkiem Unii Demokratycznej i następnie Unii Wolności. Od 1988 do 1999 pracował w „Tygodniku Powszechnym”.
W pierwszej połowie lat 90. był również dziennikarzem Polskiej Sekcji BBC World Service w Londynie.

W 1999 przeszedł do „Polityki”, gdzie publikuje na tematy międzynarodowe, a także społeczno-religijne. Był również zastępcą kierownika działu zagranicznego.

Był także wykładowcą dziennikarstwa w Collegium Civitas w Warszawie, przez wiele lat brał udział w programie TVP 7 dni świat Andrzeja Turskiego.

Jest laureatem nagrody publicystycznej Krakowskiej Fundacji Kultury (2002).
W 2006 otrzymał nagrodę imienia Mordechaja Anielewicza za działalność w zwalczaniu ksenofobii i antysemityzmu oraz utrwalaniu tolerancji.

Jest jednym z fundatorów Fundacji im. Jerzego Turowicza oraz członkiem kapituły Nagrody im. Jerzego Turowicza.

W 2014 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne osiągnięcia w działalności na rzecz przemian demokratycznych i wolności słowa w Polsce, za zasługi dla rozwoju wolnych mediów i niezależnego dziennikarstwa, odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Dr n. med. Wojciech Wawrzynek

dr n. med. Wojciech Wawrzynek – absolwent Wydziału Lekarskiego w Zabrzu Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach, specjalista radiologii i diagnostyki obrazowej.

Od 2010 roku prezes Oddziału Śląskiego Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego, na co dzień kieruje Zakładem Diagnostyki Obrazowej w Wojewódzkim Szpitalu Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich.

Wieloletni pracownik naukowy w Katedrze Radiologii i Medycyny Nuklearnej Wydziału Lekarskiego w Katowicach.

Od roku 2014 konsultant wojewódzki z dziedziny Radiologii i Diagnostyki Obrazowej.

Juliusz Kamil

Juliusz Kamil - wokalista, kompozytor, autor tekstów, producent nagrań, aktor, reżyser.
Romantyk rockowy. 

Finalista The Voice of Poland, The Voice of Switzerland i Must Be The Music - Tylko Muzyka; zwycięzca Szansy Na Sukces. Dwukrotny finalista Opolskich Debiutów.

Ks. dr Robert Urbańczyk

Ks. dr Robert Urbańczyk – ur. w Zabrzu w 1977 r.

W II LO w latach 1992-1996 r.

Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Opolu i studia magisterskie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego.Święcenia kapłańskie przyjął w 2002 r.
W 2007 r. obronił doktorat na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II.

Następnie pracował w WSD w Opolu jako wychowawca kleryków i wykładowca na Wydziale Teologicznym UO i innych uczelni. Promotor prac licencjackich i magisterskich.

Był sędzią Sądu Biskupiego Diecezji Gliwickiej i kapelanem w Areszcie Śledczym w Gliwicach.

W ciągu 16 lat posługi kapłańskiej w diecezji pełnił funkcję wikariusza w trzech parafiach Diecezji Gliwickiej.
Pracuje w Kurii Diecezjalnej w Gliwicach. Obecnie jest Sekretarzem I Synodu Diecezji Gliwickiej. Odpowiedzialny za przygotowanie, organizację i przebieg prac Synodu.

Prof. Marian Oslislo

Prof. Marian Oslislo urodził się 5 czerwca 1955 r. w Zabrzu. 

Absolwent katowickiego Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1982). 

Grafik, zajmuje się grafiką projektową i artystyczną oraz multimediami. 

Profesor sztuk plastycznych, pracuje w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach na Wydziale Projektowym gdzie prowadzi Pracownię Działań Multimedialnych. 
W latach 2005-2012 pełnił funkcję rektora ASP w Katowicach.

Organizator licznych imprez kulturalnych promujących środowisko artystyczne Śląska. 

Dr hab. Grzegorz Hańderek

Dr hab. Grzegorz Hańderek - urodzony w 1977 roku w Zabrzu.
Ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach
(dyplom z wyróżnieniem uzyskany w Pracowni Wklęsłodruku w 2003) oraz w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (filia w Cieszynie, dyplom w 2002).

Od 2003 roku pracuje w ASP w Katowicach.
W 2005 sfinalizował przewód doktorski, a w 2010 – przewód habilitacyjny.

Obecnie jest zatrudniony na stanowisku profesora ASP, gdzie prowadzi Pracownię Interpretacji Literatury.
W latach 2008–2012 Dziekan Wydziału Artystycznego, a od 2012 Prorektor ds. Kształcenia i Studentów.

Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych. Brał udział w ponad 200 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.

Laureat wielu nagród i wyróżnień. Do jego najważniejszych sukcesów należą nagroda Grand Prix na VI Triennale Grafiki Polskiej (2006 rok), srebrny medal legnickiego Satyrykonu (2006 rok), I nagroda IV Konfrontacji Artystycznych "Sacrum w sztuce" w Wadowicach (2004 rok), wyróżnienie na III Biennale Grafiki Studenckiej w Poznaniu (2003 rok), II nagroda w konkursie "Polska w Unii" (2003 rok), I nagroda w III Międzynarodowym Konkursie Graficznym na Ex Libris im. Pawła Stellera w Bibliotece Śląskiej w Katowicach (2002 rok).

Zajmuje się sztukami wizualnymi oraz grafiką artystyczną. Kurator 9. Triennale Grafiki Polskiej.

Mgr Michał Centkowski

Michał Centkowski na Uniwersytecie Śląskim ukończył studia stacjonarne I i II stopnia na kierunku kulturoznawstwo (specjalność: medioznawstwo). 

Pracę magisterską poświęcił interpretacji „Aniołów w Ameryce” M. Nicholsa w kontekście myśli Georga Friedricha Hegla i Hanny Arendt.

W 2011 r. zwyciężył w konkursie na Członka Społecznego Jury Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje.
W tym samym roku otrzymał pierwszą nagrodę w otwartym konkursie Studenckie Biuro Projektów ESK 2016 Katowice. Brał udział w warsztatach rewitalizacyjnych Miasto Przemian, Biuro ESK 2016 Katowice, gdzie zajmował się opracowywaniem projektu rewitalizacji ul. Mariackiej Tylnej.

Jego zainteresowania koncentrują się wokół współczesnego teatru i szeroko pojętej publicystyki. Redagował dział teatralny gazety festiwalowej podczas Ars Cameralis, współtworzył gazetę Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu, był także redaktorem działu filmowego Magazynu Kulturalnego „Po-mysł”.

Współorganizował Festiwal Teatralny Tu i Teatr (2008) i Międzynarodowy Festiwal Filmowy Ars Independent (2011). 
Brał udział w konferencji „Teatr nie jest produktem/widz nie jest klientem” w ramach II Forum Menedżerów Kultury (2012). Na festiwalu Czytanie Słowackiego w ramach obchodów Roku Słowackiego wygłosił wykład dotyczący ekranizacji dzieł wieszcza. Prowadził program telewizyjny Mariacka Czyta (2012). Jest organizatorem Klubu Filmowo-Literackiego Dyskurs w Zabrzu, a także współtwórcą i członkiem Zarządu Stowarzyszenia Klub Myśli Humanistycznej w tym mieście.

Po publikacjach w magazynie kulturalnym „Po-mysł”, tomach „Kino i Refleksje Współczesności” oraz współpracy z gazetami festiwalowymi Ars Cameralis i „Rzeczywistość Przedstawiona”, otrzymał propozycję współpracy z prestiżowym Instytutem Teatralnym im. Z. Raszewskiego w ramach projektu „Nowa Siła Krytyczna”.  Publikował m.in. w „artPAPIERze”, „Ultramarynie” i „Gazecie Uniwersyteckiej UŚ”.
Kontynuując publicystyczną aktywność, oprócz pracy jako recenzent, przygotowywał relację z wydarzeń teatralnych oraz naukowych dla portalu „e-teatr.pl”.

Obecnie poza współpracą z portalem „e-teatr.pl” w roli felietonisty, jest stałym publicystą „Katowickiego Magazynu Kulturalnego KTW” i realizuje projekty w ramach Instytucji Kultury Miasto Ogrodów.

W ramach Plebiscytu „Absolwent z Pasją” wybrano go absolwentem grudnia 2012.

Od 2013 roku jest członkiem komisji „Złotych Masek” Województwa Śląskiego.
Od 2014 roku jest recenzentem tygodnika „Newsweek Polska”. 

Mgr Paweł Janicki

Paweł Janicki urodził się w 1986 roku.
Na stałe mieszka w Zabrzu, ale uważa się za „obywatela świata”.
Od ponad 10 lat pasjonuje się teatrem i fotografią. Poszukuje swojej drogi, eksperymentuje.

Swoją przygodę z teatrem rozpoczął w „Teatrze Bez Nazwy 3” (pierwsza klasa liceum), gdzie pod reżyserią Marii Teresy Gorczycy "połknął bakcyla".

W 2002 roku został członkiem „Disco Theater Mertopolis” w Berlinie, gdzie wystąpił w kilkunastu spektaklach.

Po skończeniu liceum należał do kilku grup m.in. do „Teatru Tańca Współczesnego ATRUM” pani Wioletty Muzykant. Później założył własną grupe pod nazwą „Teatr Obecności”.

Od 2008 roku podpatruje pracę instytucjonalnego „Teatru Nowego” w Zabrzu jako specjalista ds. Promocji.

Kiedy w 2008 roku poznał Bartłomieja Latoszka rozszerzył swoje działania o szeroko pojętą performatykę. Razem stworzyli postać JaNic'a, która uczestniczyła w wielu ważnych momentach Zabrza, sąsiednich miast oraz różnych firm. Wraz z przyjaciółmi tworzy grupę, która wzajemnie uzupełnia się umiejętnościami. W 2011 roku po wygranym przesłuchaniu został aktorem Leszka Mądzika realizując dwa przedstawienia – „Dialog2”i„Bruzda”.

W fotografii jest samoukiem. Wszystko co wie zawdzięcza próbom i błędom. Fotografuje rzeczywistość szukając własnego stylu.

Dr hab. inż. arch. Tomasz Wagner

Tomasz Wagner - dr hab. inż. arch.,
absolwent Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej 1997.

Popularyzator problematyki ochrony dziedzictwa kulturowego Górnego Śląska.
Dwukrotny laureat konkursu Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, wyróżnienia w Międzynarodowym Biennale Architektury.

Autor szeregu publikacji naukowych, konferencyjnych i opracowań poświęconych architekturze Górnego Śląska i ochronie dziedzictwa kulturowego, autor książki „Zabrze – Nieznane oblicza śląskiej architektury”.

Współorganizator, członek komitetu i redaktor techniczny cyklicznej Międzynarodowej Konferencji Naukowej Nowoczesność w Architekturze.

W latach 1997-2003 pracował w Biurze Projektów „Mexem” w Gliwicach – w tym czasie uczestnik zespołów projektowych opracowujących m.in.: Centrum Administracyjne w Dąbrowie Górniczej, adaptację budynków pokopalnianych na Gliwicką Wyższą Szkołę Przedsiębiorczości w ramach projektu Nowe Gliwice.

Autor szeregu opracowań studialnych i koncepcyjnych.
Współautor projektów: siedziby „Montan Stal” w Tarnowskich Górach, Laboratorium Komputerowego Wydziału Chemicznego w Gliwicach, adaptacji Budynku WKU w Zabrzu na Wydział Organizacji i Zarządzania Politechniki Śląskiej, Centrum Kultury Studenckiej Mrowisko w Gliwicach, prac konserwatorskich na zamku w Siewierzu, Tworkowie i Łubowicach (pod kierunkiem prof. Jerzego Witeczka).

Dr hab. Michał Minor, Profesor ASP

Michał Minor urodzonił się w 1979 w Zabrzu. Malarz, grafik, plakacista. 
Wykładowca na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, na uczelni którą ukończył w 2005r. Stypendysta Ministra Kultury i Sztuki. 

W Lubelskiej Szkole Sztuki i Projektowania PSP im. ST. Wyspiańskiego prowadzi zajęcia z grafiki projektowej.

W 2010 uzyskał tytuł doktora sztuki.

Autor 15 wystaw indywidualnych. Uczestnik ponad 150 wystaw w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych i instytucjonalnych w kraju i za granicą.

Artysta wciąż poszukujący; ufa sile wyobraźni, wierzy w moc sztuki, która wzrusza, która zmienia sposób postrzegania świata, która daje nadzieję. Autor cyklów obrazów i grafik Eks-komunikacja i Re-kolekcja, osadzonych w nurcie społeczno-politycznym, w których stara się demaskować kompromitujące osiągnięcia cywilizacji Zachodu. Obrazy i grafiki Minora mają na celu m.in. dekonspirację człowieka uwikłanego w system, podnoszenie do rangi „newsa” (który może kształtować i wstrząsać opinią publiczną) wydarzeń osobistych, anonimowych, wstydliwych, intymnych. Artysta lubi zabawę konwencją i formą.

Laureat wielu nagród i wyróżnień, min.: 8th International Poster Triennial – Toyama, Japonia – brązowy medal (2006), Wystawa Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej – Kraków (druga nagroda, 2006), 5 International Triennial of Stage Poster – Sofia (druga nagroda, 2007), Nagroda Marszałka Województwa Śląskiego dla Młodych Twórców (2007), Nagroda Jury na XXII Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (2008).

Mgr Krzysztof Lewandowski

Mgr Krzysztof Lewandowski  ukończył Wydział Prawa i Administracji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach oraz studia menadżerskie w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.

Był stałym współpracownikiem Wydawnictwa Prawniczego LexisNexis, w którym wydał m.in. dwie książki: „Zarządzanie nieruchomościami” i „Ubezpieczenie nieruchomości”.
Publikował w Rzeczpospolitej, Gazecie Prawnej, Gazecie Ubezpieczeniowej, Prawie Asekuracyjnym.

Od 2006 roku pełni funkcję I Zastępcy Prezydenta Miasta Zabrze.

Od tego momentu jego zainteresowania publicystyczne poszerzyły się o aspekty historyczne, obejmują zagadnienia zarządzania, prawa i historii przedsiębiorczości Górnego Śląska. W 2010 roku ukazała się książka  „Zostać milionerem według Karola Goduli”. Nowo wydana publikacja „Guido Henckel von Donnersmarck. Życie skandalisty“ jest kontynuacją historii przedsiębiorców Górnego Śląska, żyjących w XIX i XX wieku.

Prof dr hab. Adam Regiewicz

Prof dr hab. nauk humanistycznych Adam Regiewicz urodził się w 1972 roku w Zabrzu. 

W latach 1987-1991 uczęszczał do II LO, podobnie jak jego ojciec
i starszy brat.
Uczył się w klasie o profilu biologiczno-chemicznym. Tam też poznał swoją przyszłą żonę Katarzynę.
Po maturze kontynuował edukację na polonistyce Uniwersytetu Śląskiego. Będąc na piątym roku studiów filologii polskiej, podjął pracę w „rodzinnej” szkole jako nauczyciel języka polskiego.
W tym czasie zdobył tytuł magistra i podjął studia doktoranckie.
W 2000 roku obronił pracę doktorską.

Działania naukowe i popularyzatorskie splatały się w inicjatywie, która w II LO przyjęła nazwę Klubu Myśli Humanistycznej.
W tej formacji uczniowie wraz ze studentami, nauczycielami oraz pracownikami naukowymi mogli spotykać się na płaszczyźnie dialogu
i poszukiwań badawczych na płaszczyźnie literatury i kultury. Przestrzenią spotkania były sesje popularno-naukowe, na których gościło wielu znamienitych gości. Z efektami tamtego dyskursu można dziś zapoznać się w materiałach publikowanych w formie książkowej i czasopiśmie „Po-mysł”, wydawanym przez II LO od 2001-2007 roku.

Nowatorstwo działalności dydaktycznej prof. Regiewicza zostało zauważone i wykorzystane przez Wydawnictwo Literackie, które w 2002 r. zaprosiło go do współpracy przy tworzeniu „Szkoły pod Globusem” i skonstruowania programu autorskiego dla szkół ponadgimnazjalnych. W latach 2002-2005 budował koncepcję kształcenia kulturowego, związanego z korespondencją sztuk: literatury i filmu oraz analizą antropologiczną w tekstach literackich poprzez prowadzone w Polsce warsztaty dla nauczycieli,

Pracując z młodzieżą, realizując projekty muzyczne i literackie, Adam Regiewicz rozwijał swoje zainteresowania naukowe skupione wokół recepcji kultury średniowiecznej w zjawiskach audiowizualnych i tekstach literatury popularnej, czego efektem było otrzymanie tytułu samodzielnego pracownika naukowego w obszarze nauk humanistycznych w 2010 r. Piastował wówczas stanowisko zastępcy dyrektora ZSO nr 5, dyrektora ds. liceum. W tym samym roku też otrzymał propozycję objęcia stanowiska profesora nadzwyczajneg w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, gdzie obecnie pełni funkcję Dyrektora Instytutu Filologii Polskiej oraz kierownika Zakładu Teorii Literatury i kierownika Pracowni Komparatystyki Kulturowej.
Rok później pożegnał się z II LO, gdzie spędził 15 lat swojej pracy zawodowej.

Obecnie zajmuje się badaniem zjawisk na pograniczu literaturoznawstwa i komparatystyki kulturowej. Pierwszą przestrzenią badawczą pozostaje mediewistyka. Niezwykle ważka stała się dla badacza znajomość kultury średniowiecza w odniesieniu do czasów współczesnych. Druga przestrzeń badawcza związana jest z antropologią i kulturą współczesną, badanymi w perspektywie chrześcijaństwa jako paradygmatu kulturowego Europy i jego kryzysu w dobie sekularyzmu. Podejmuje kwestie związane z kerygmatycznością przekazów kulturowych (filmu, przekazów medialnych, reklamy) w ramach szeroko pojętych badań postsekularnych. Trzeci obszar badawczy wiąże się z językiem współczesnej kultury, która operuje kodem audiowizualnym.

Jest autorem ponad 100 publikacji: 14 monografii i 95 artykułów naukowych, redaktorem 3 serii naukowych, recenzentem ośmiu czasopism naukowych, opiekunem 6 doktorantów, promotorem 2 doktorów.
Mimo oddania się nauce nadal prowadzi działalność popularyzatorską – tym razem w środowisku częstochowskim.
Współpracuje m.in. z Filharmonią Częstochowską, w ramach cyklu „Akademickie Koncerty”, wielokrotnie spotykał się z uczniami w ramach cyklu „Akademia w Bibliotece”. Z okazji 600 - lecia urodzin Jana Długosza przygotował Ogólnopolski Konkurs Literacki Gry wyobraźni i fantazji inspirowane fragmentami z „Roczników, czyli kronik sławnego Królestwa Polskiego”, o zasięgu ogólnopolskim, zaś z okazji Roku Sienkiewiczowskiego przygotował konkurs na powieść historyczną inspirowaną wydarzeniami Pierwszej Rzeczpospolitej.

Był czterokrotnie nagradzany indywidualną Nagrodą Rektora za szczególny wkład w pracę dydaktyczną i organizacyjną Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie.

Prof. dr hab. Artur Rejter

Artur Rejter, prof. dr hab. nauk humanistycznych,
językoznawca związany z Zakładem Historii Języka Polskiego 
w Instytucie Języka Polskiego im. Ireny Bajerowej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Zainteresowania naukowe i główne obszary badawcze: historia języka polskiego, genologia lingwistyczna, teoria tekstu i dyskursu, stylistyka, onomastyka literacka i onomastyka dyskursu, leksykologia i semantyka historyczna, lingwistyka płci.

Opublikował dotychczas 130 prac naukowych. Autor monografii: Kształtowanie się gatunku reportażu podróżniczego w perspektywie stylistycznej i pragmatycznej (Katowice 2000), Leksyka ekspresywna w historii języka polskiego. Kulturowo-komunikacyjne konteksty potoczności (Katowice 2006), Płeć – język – kultura (Katowice 2013), Nazwa własna wobec gatunku i dyskursu (Katowice 2016). Współautor książki Polszczyzna XVII wieku. Stan i przeobrażenia (Katowice 2002) oraz skryptu dla studentów polonistyki Gra w gramatykę. Ćwiczenia i materiały do gramatyki opisowej języka polskiego (Katowice 2002).
Redaktor „Języka Artystycznego” (t. 15, Katowice 2014, t. 16, Katowice 2017).
Współredaktor cyklu prac zbiorowych Bogactwo polszczyzny w świetle jej historii (t. 1–4, Katowice 2006–2012).
Artykuły publikuje w licznych czasopismach naukowych oraz monografiach wieloautorskich w kraju i za granicą.

Prowadził wykłady i konwersatoria we Włoszech (Rzym, Turyn, Lecce), w Niemczech (Halle, Lipsk, Berlin, Kolonia), na Białorusi (Mińsk), na Ukrainie (Kijów), w Bułgarii (Veliko Tyrnovo), na Łotwie (Daugavpils), na Węgrzech (Piliscsaba).

W latach 2008-2009 wykładał na gender studies w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego.
Współpracuje ze Szkołą Języka i Kultury Polskiej UŚ.

Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Komisji Językoznawstwa PAN (Oddział w Katowicach), Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, Stowarzyszenia Sympatyków Szkoły Języka i Kultury Polskiej UŚ, „Via Linguae” Stowarzyszenia Przyjaciół Instytutu Języka Polskiego UŚ.

W latach 2008-2012 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowych w Instytucie Języka Polskiego UŚ.